Belangrijk is ook te vermelden dat ze met een onbevangen stoutmoedigheid heeft gereisd naar verre landen als o.a. Bangladesh, Amerika, Korea, USSR, Cameroen, Senegal, Nieuw-Zeeland, Indonesië, China, Japan al dan niet in het kielzog van het Koningshuis.

Odette Dereze is onbewust een pleitbezorger van ‘fotografie als historische bron’. Een belangrijk thema in haar werk was Brussel, de metropool. We zien foto’s waar het stedelijk aspect de nadruk krijgt en in anderen zijn het eerder de mensen die centraal staan.

Daardoor krijgt de hoofdstad een zekere kleinschaligheid. Het lijkt alsof het leven zich uitsluitend in en rond de straat afspeelt. Dat is natuurlijk niet zo. We zien meer, foto’s zijn documenten, net als geschreven en gedrukte stukken tekst.
Haar fotoarchief laat een grote verscheidenheid zien, zowel in onderwerp als in de benadering.
We krijgen een visuele constructie van de humanistische fotografie te zien.

Bij Odette Dereze is het motto duidelijk: ‘de kwaliteit van het onderwerp bepaalt de kwaliteit van de foto’. Het is echter aan de kijker om haar subtiel, suggestief en verbeeldend fotografisch handschrift te ontdekken.

Gedurende de laatste decennia van vorige eeuw speelde de pers een leidende rol in de sociale beweging omdat zij het publiek alert maakte voor de harde werkelijkheid van de dagelijkse realiteit.

Die fotografen waren ook ooggetuige voor de veranderingen binnen de samenleving met de opkomende protestbewegingen en afkeer voor autoritaire machtsstructuren.