Het métier fotojournalistiek

Germaine Van Parys (1893 - 1983) flaneerde als vrouwelijke fotopionier haar leven lang door het Belgische leven. Met vakmanschap en authenticiteit fotografeerde zij een circusoptreden in Brussel, een picturaal landschap op het platteland evenals vrouwelijke pioniers van de luchtvaart, wielrenners of spelende kinderen bij Manneke Pis.
Bovendien was ze fotografe van het Koninklijk Huis.
Ze deed dat weliswaar steeds met een andere ambitie en intentie, maar steeds met een uitgesproken creatief talent voor fotojournalistiek.

Germaine Van Parys is niet alleen een humanistische esthete, zij had er ook haar beroep van gemaakt. Zij behoort immers tot de fotopioniers die als eerste onder hen in het mètier van de fotografie ook entrepreneurschap gezien had. Zij was een koploper van de journalistieke fotografie.

GVP beoogde met dit soort fotografie niet alleen het authentiek beeld dat getuigenis aflegde van een evenement, maar ze koos ook bewust om deze fotobeelden te delen met een publiek. Haar maatstaf was niet alleen de schoonheid volgens het principe van de verborgen verleider van het beslissende moment, maar ook de verkoopbaarheid van de foto aan een krant of magazine centraal stond

De fotojournalistiek neemt pas echt een hoge vlucht in Europa vanaf Wereldoorlog I, een halve eeuw nadat de fotogafie haar intrede in de pers had gedaan. In België, net als elders, gaan de kranten vanaf de jaren 1920 een beroep doen op de diensten van ‘fotoreporters’.

Dat zou een exclusief mannelijke aangelegenheid zijn geweest, ware het niet dat Germaine Van Parys, een jongedame met een gestaald karakter, had beslist zich ook in de nieuwe stiel te gooien.
Vanaf 1922 bij Le Soir, vervolgens tien jaar bij La Meuse en ten slotte in haar eigen agentschap, dat ze opricht in 1952.