Wat me nog een belangrijk kenmerk lijkt van de foto's van Odette Dereze is wat ik haar ‘minimalisme’ zou durven noemen, wat niet eenvoudig is voor iemand die uitgestuurd wordt om de actualiteit met de ontspanner aan een 1/125ste van een seconde te fotograferen.

Deze zoektocht naar de eenvoud was deels structureel opgedrongen: weinig technische middelen waren beschikbaar, self-made vrouw in de fotografie, dagdagelijkse opdrachten.

Maar deze situatie had evengoed als reactie naar een bombastische wollige fotografie kunnen leiden.

Gelukkig heeft Odette Dereze zich beperkt tot wat haar de essentie lijkt.

In alle ongecompliceerdheid focust zij op een gegeven, een onderwerp, een activiteit, een event, een gelaat, een groep van mensen, ….

Er is bij haar de eenvoud van de cadrage, de scherpe foto’s, goede afdrukken, kortom: ze hanteerde een fotografisch handschrift en een professionele techniek die geen verbergen toeliet. Odette Dereze schenkt ons met haar goed geconserveerd fotoarchief een rijke, belangrijke en authentieke bijdrage aan het Belgisch patrimonium.